Fairy Books

Fantasy is een populair genre onder vele jongeren. De boeken nemen je letterlijk mee naar een andere wereld waar elfjes vrij rondzweven en fantasiewezens vrij zijn. Toch wordt dit idyllische beeld maar al te vaak omvergeblazen door een groots conflict. Een dreigende oorlog tussen twee rijken of schepsels die elkaars tegenpolen zijn, zijn veelvoorkomende elementen binnen dit genre. Meer zelfs, deze aspecten komen zo vaak voor in fantasy, dat de lezer ze gaat verwachten! Deze te veel gehanteerde bouwstenen worden volledig weggenomen in De Vloek van de betoverde Elementen, geschreven door Gwendolyn van den Eynde. Zij vervloekt in haar boek deze elementen van fantasy en creëerde een prachtig verhaal dat ze zelf 'geweldloze fantasy' noemt. 'Geweldloos' is echter geen synoniem voor 'saai'. Het hoofdpersonage, een vrouwelijke elf, gaat op een queeste waar ze op verschillende manieren wordt uitgedaagd. Het gaat dus niet om een klein, kwetsbaar, rondfladderend elfje dat op bloemetjes slaapt en sterrenstof rondstrooit. Abida is eerder een elf zoals de lezer ze tegenkomt in Lord of the Rings (Tolkien, 1954). Als vrouw staat ze haar mannetje en is ze vastbesloten haar missie tot een goed einde te brengen, ongeacht de prijs die ze ervoor moet betalen. Tijdens haar queeste komt Abida andere personages tegen: oude bekenden, maar eveneens schepsels die ze niet kent. Elke creatie die uit Gwendolyns verbeelding ontstond, heeft een eigen karakter en eigenschappen. Het zijn fantasiefiguren waar de lezer nog nooit van hoorde, zoals een immer goedgemutst personage dat enkel in rijmvorm spreekt. Alle respect voor de creativiteit en dichtkunsten van de schrijfster voor het bedenken van dit prachtige figuurtje! Kan Abida deze wonderlijke wezens vertrouwen? Kan er een band bloeien tussen schepsels met een verschillende achtergrond, van een verschillende soort? Deze vragen worden beantwoord naarmate het verhaal vordert en het boek meer lagen krijgt. Dit verhaal reflecteert namelijk onze wereld, of beter: wat er in onze wereld ontbreekt, maar waar oh zo veel nood aan is. De aandachtige lezer zal genieten van dit verhaal, maar tegelijkertijd aan zelfreflectie doen: "Zou ik hetzelfde reageren?", "Zou ik dat begrip en geduld kunnen opbrengen?", "Zou ik toch niet, als ware het een reflex, fronsen of wegkijken wanneer iemands anders-zijn getoond wordt?" Dit zijn maar enkele vragen die spontaan in het hoofd van de lezer opkomen bij bepaalde hoofdstukken en passages. Gwendolyn creëerde met De vloek van de betoverde Elementen een nieuw subgenre binnen fantasy dat het ontdekken meer dan waard is. De rauwe schoonheid van het verhaal lijkt de lezer te betoveren, zodat deze eindelijk eerlijk tegenover zichzelf durft te zijn. En wie weet is dat wel net wat deze wereld nodig heeft; wat meer eerlijkheid, wat meer begrip voor elkaar en het ongekende benaderen met nieuwsgierigheid in plaats van met angst. Dus wanneer vele mensen zich door dit geweldig geweldloos verhaal willen laten betoveren, kan dit alleen maar aangemoedigd worden!